Trudne pierwsze kroki
Z początku była uważana za ”papierową architektkę”, której projekty były niemożliwe do zrealizowania, jak np. The Peak Club w Hongkongu. Z czasem jednak, dzięki pojawieniu się nowoczesnych technologii, Zaha doczekała się urzeczywistnienia jej wizji. W 1993 powstał pierwszy budynek Hadid – remiza straży pożarnej fabryki Vitra w Weil Rhein, w której obecnie odbywają się wystawy. Budowla o niestandardowych, geometrycznych kształtach rozpoczęła nowy rozdział w architekturze. Forma przestała być podporządkowana funkcji.
Styl, który nie znał prostych linii
Twórczość Zahy Hadid to zaprzeczenie przewidywalności. Projektowane przez nią obiekty cechują płynność, dynamika i rzeźbiarska ekspresja – przypominają bardziej falujące struktury organiczne niż klasyczne bryły. W swojej pracy architektka łączyła klasyczną precyzję z nowoczesną wizją, tworząc konstrukcje, które mimo swojej skomplikowanej formy, harmonijnie wkomponowują się w otaczającą je przestrzeń. To prawdziwe dzieła sztuki, które wyprzedziły swoją epokę, stając się symbolem architektonicznej odwagi.
Wielokrotnie nagrodzona
Prawdziwy przełom w karierze Zahy Hadid nastąpił w 2004 roku, kiedy jako pierwsza kobieta w historii otrzymała Nagrodę Pritzkera. To wyjątkowe wyróżnienie (odpowiednik architektonicznego Nobla) nie tylko ugruntowało jej pozycję w branży, ale także otworzyło przed nią nowe możliwości na skalę globalną. W kolejnych latach jej twórczość była wielokrotnie doceniana. Dwukrotnie, w 2010 i 2011 roku, zdobyła prestiżową nagrodę Stirlinga. Otrzymała także Złoty Medal Królewskiego Instytutu Architektów Brytyjskich (RIBA) oraz Nagrodę im. Miesa van der Rohe.
Najsłynniejsze projekty
Jedną z najbardziej rozpoznawalnych realizacji Zahy Hadid jest Centrum Sportów Wodnych w Londynie, zaprojektowane na potrzeby Igrzysk Olimpijskich w 2012 roku. Obiekt zachwyca falującą formą, która nawiązuje do ruchu wody, tworząc architektoniczny spektakl już od pierwszego spojrzenia. Inne znane obiekty to m.in. Centrum Nauki Phaeno w Wolfsburgu, z dramatycznie unoszącą się bryłą przypominającą rzeźbę zawieszoną nad ziemią czy Muzeum MAXXI w Rzymie – dynamiczna kompozycja przenikających się pasm i otwartych przestrzeni. Wspomnieć należy również o Operze w Guangzhou w Chinach, której forma przypomina wygładzony przez wodę kamień, a także o Moście szejka Zajida w Abu Zabi.
Podsumowanie
Choć Zaha Hadid odeszła w 2016 roku, jej dziedzictwo wciąż pozostaje żywe – nie tylko w zrealizowanych projektach, ale także w prezentowanych przez nią ideach. Udowodniła, że przestrzeń może być dynamiczna, intuicyjna, a nawet zmysłowa.
W iHome wierzymy, że architektura zaczyna się od wizji – nieoczywistej, ale zakorzenionej w miejscu, potrzebach i idei piękna. Z nami Twoje marzenia o wyjątkowych przestrzeniach staną się rzeczywistością – zapraszamy do współpracy!
